vrijdag 11 november 2011

Vow

Voor de inspiratie van sommige nummers doe ik een beroep op literatuur, films of bepaalde zaken die ik lees in de actualiteit. Ik vermeng alles met een grote brok 'dichterlijke vrijheid' en zo kom ik tot een tekst met een verhaal. Ik probeer me ook altijd in te leven in de rol van de persoon die het verhaal vertelt.  Voor Vow deed ik een beroep op een persoonlijke ervaring. Voor een vrijgezellenfeestje van een collega bezocht ik ooit met een stel vrienden een peepshow in Gent. Het leek me er allemaal vrij vettig. Ik herinner me die hokjes waar je dan als man staat te wachten tot het luikje omhoog gaat (na het invoeren van de vele munten). Net voor ik daar wilde inkruipen, werd ik tegengehouden door 'onderhoudspersoneel' die toch na het bezoek van mijn voorganger besloot de boel toch eventjes te gaan dweilen - for obvious reasons. Hygiëne ten top dus...

Ik kwam binnen en zag inderdaad het luikje, het automaat om geld in te werpen en - jawel - een doos Kleenex. We waren hier nu toch, dus: why not? Het luikje ging tergend langzaam omhoog en daar stond een niet onknappe jonge dame, zwaar opgemaakt, getuite lippen en voorzien van een gouden bikini en lederen laarsjes. Ze stond in het midden van de kamer op een draaiend platform en likte vrij suggestief aan haar vinger, terwijl ze één van haar 'natuurlijke' borsten ontblootte. De muziek bonkte er geweldig op los.
Wat daarna gebeurde, kan ik jullie niet vertellen, want het luikje ging veel sneller dicht dan het was open gegaan. Ik had niet echt behoefte aan het vervolg, en daarbij: mijn kleingeld was op. 
Nadien zijn we dan nog wat gaan drinken en reed ik mijn auto in de prak. Maar het belangrijkste heb ik nog niet verteld. Toen ik het hokje buitenkwam - en het onderhoudspersoneel alles checkte en terug poetste alhoewel ik jullie kan verzekeren dat dit niet echt nodig was - hoorde ik twee mannen tegen elkaar babbelen over de show die ze net hadden gekregen. De ene zie tegen de andere dat hij "haar beloofd had dat hij zou terugkeren en haar hier wel zou weg krijgen". Hoe doe je zoiets? Je moet wel een groots opgezet plan hebben natuurlijk.
Hierover gaat Vow: over het meisje op het platform, over de klant achter het raam, over de belofte...

VOW

Clear you conscience - Clear your head
Kill the beast under your bed
Cause soon they will command you
To throw your dignity around

Use your tube of vaseline
Keep those orifices clean
Did your parents never warn you
For the things that stay unseen

Gold bikini – leather boots
Heavy bass controls your moves
Your skin is a sheer complexion
Of perfection and remorse

Up your platform – playing safe
For the money – for the change
For the times you are flying
With the help of melting snow

We’re together but I’m still alone
We’re together but I’m still alone

Lick your finger – show your breasts
Show some kind of interest
Cause the eyes that observe you
Didn’t come to watch you dance

But here I am behind the window
With my kleenex – thoughts obscene
No one could ever love you
No one but me could live your dream

We’re together but I’m still alone
We’re together but I’m still alone
We’re together but I’m still alone
We’re together but I’m still alone

I made a vow

Silence

Silence is het recentste nummer dat op onze EP komt. Ik heb dit nummer geschreven heel kort voor we de studio zijn ingedoken begin september. Allemaal heel erg last minute hebben we alles opgenomen. Met de productie liep alles heel vlotjes. Er zijn maar 9 ruwe versies gemixt en geremixt door Bram (wat echt weinig is) voor alles echt goed zat. En goed zit het :)


Voor het nummer heb ik me geïnspireerd op de Bijbel. "Hoe cliché kun je gaan", hoor ik je denken. Ik vraag me al heel lange tijd af wat de rol was van de minder bekende apostelen en waarom die zo weinig aan bod komen. 


Iedereen kent wel Judas, Johannes en (de ongelovige) Thomas, maar heeft ooit iemand Andreas of Jakobus gehoord? Ik dacht het niet...
Dus ik begon me af te vragen hoe die onbekende apostelen zich zouden voelen na het verraad en het verdwijnen van het grote voorbeeld.  Ik vroeg me natuurlijk ook af of Judas echt wel de enige was die iets te verwijten viel.  Zo is de tekst eigenlijk gegroeid. 


SILENCE

I can’t stand the screams of silence
I see those pictures in my head

Just like a thunder in the distance
They keep on coming like you said

Just like you said when you left me
All alone and so afraid

I can’t stand the screams of silence
Cause they’re driving me insane

I can’t stand the screams of silence
I hear your voice inside my head

Your voice that only spoke of true love
A thing I could not understand

I never understood your calling
Or the wonders that you did

I can feel the guilt inside me
‘cause I betrayed my only friend

What I feel is what you told me
What I fear is what you said

What I fear is the silence
The silence